Anılarımda Zonguldak

salıncak izlerinden belliydi 

ağaçlarının mutluluğu 

büyüdüğümüzü seyrederek 

hürdüler alabildiğince. 

gölgelerde annelerimizin 

şen kahkaları çınlardı 

yamaçlarında kızlı erkekli 

oynardık doyabildiğince 

uçurtmalar rüzgar çağırırdı 

maharetli elde gün boyu 

hanımelili bahçelerinde 

çay içilirdi gecelerce 

aşure günleri çala kaşık 

düğünler davul zurnayla şen 

kordon boyunda ayaklar çıplak 

ıslanırdık mesafelerce 

saçaklarındaki buzlarını 

inci kolye yapardı güneş 

ağlayanı güleni dinlerdi 

yerin kulakları sessizce 

komşuda pişer bizede düşer 

misaliydi yakınlığımız 

şehrin acılarında tek yürek 

duvar olurduk beraberce 

25.01.2011 

Zonguldak

Gülden Işık