ÖZLEDİM

 yaz başlarının bahçelerinde
çalı çırpıdan oyun evimizi,
mahsustan Türkan Şoray
Yılmaz Güney bakışlı
çocukluk günlerimizi,
özledim.

dudak kenarında benler,
yapay etek kabarıklığında
çubuktan yapılan göğüsler,
güzellikte poz verdiğimiz
kalkık topuklu ayaklarımızı,
özledim.

kerpiç ev görüntülerini,
komşu kadın bakraçlarında
çeşme başı sohbetlerini,
asma altı çay molalarında
annemin gülüşlerini,
özledim.

arabesk türküler
camdan cama ulaşırken,
sevmelerin gizli anlatıldığı
mahcup bakışların
perde arkası sevincini,
özledim.

bir kilim bir de komodin,
iki de divan çaput yataklı,
ot yastıklı tahta sedir,
bakır tabaklı raf duvarda,
iki gözlü ev saç sobalı,
babamın vardiyalı uykularını,
özledim.

gelinlikle çıktığım evimizde,
sarılıp ağladığım omuzların
sıcaklığındaki güvende,
ardımda bıraktığım
sevgilerin el sallayışını,
özledim.

özledim ah! özledim!
oysa özlemeyi hiç istemezdim

2006/Gülden Işık